Woda utleniona

ciekły

H2O2

1,45 g/cm³

bezbarwna (stężony roztwór staje się bladoniebieski)

Woda utleniona, czyli tak naprawdę nadtlenek wodoru to nieorganiczny związek chemiczny, jedna z reaktywnych form tlenu; temperatura wrzenia H2O2 wynosi na 150,2°C, czyli jest około 50°C wyższa niż w przypadku wody; w praktyce nadtlenek wodoru ulegnie potencjalnie wybuchowemu rozkładowi termicznemu, jeśli zostanie ogrzany do tej temperatury; można go bezpiecznie destylować w niższych temperaturach pod zmniejszonym ciśnieniem pomimo dużej reaktywności czysty nadtlenek wodoru jest substancją stabilną i przechowywany w optymalnych warunkach może być przechowywany latami; najważniejszymi czynnikami zwiększającymi szybkość rozkładu są: wysoka wartość pH, wysokie temperatury, promieniowanie UV, obecność soli metali przejściowych i wszelkiego rodzaju zanieczyszczeń

Zastosowanie wody utlenionej zależne jest od jej stężenia; 3% roztwory są najpopularniejsze i wykorzystywane są jako środki odkażające do ran i skaleczeń, do leczenia chorób układu oddechowego (poprzez płukanie jamy ustnej); roztwory 3–15% są zwykle stosowane jako wybielacz na bazie aktywnego tlenu w środkach chemii gospodarczej, roztwory 3–12% są stosowane we fryzjerstwie do farbowania i rozjaśniania włosów; roztwory o stężeniu 30%-35% nazywane są perhydrolem i stosuje się je jako silny środek utleniający w przemyśle chemicznym, do produkcji barwników organicznych; nadtlenek wodoru o stężeniu 85–98% nie jest dostępny do pospolitego użytku, stosowany jest jako utleniacz paliwa rakietowego oraz paliwa do okrętów podwodnych

Woda utleniona została otrzymana po raz pierwszy przez Louisa Thénarda w 1818 roku w reakcji nadtlenku baru z kwasem azotowym; jednym z początkowych zastosowań wody utlenionej była renowacja starych obrazów; dokonywano tego poprzez eliminację związków siarki z powierzchni obrazów; nadtlenek wodoru jest używany jako broń obronna przez chrząszcza Bombardiera; owady te mieszają H2O2 z hydrochinonem w wysokich temperaturach, tworząc spray, który jest śmiertelny dla wszystkich ich wrogów; nadtlenek wodoru jest bardzo skuteczny jako słaby roztwór dla roślin, służy do leczenia zgnilizny korzeni i poprawy rozwoju korzeni poprzez rozkład i uwalnianie tlenu; nadtlenek wodoru powstaje naturalnie w atmosferze, gdy warstwa ozonowa spotyka się z wodą, kiedy niestabilny ozon spotyka się z wodą, dodatkowa cząsteczka tlenu oddziela się od trójtlenku i łączy się z wodą, w wyniku tego powstaje dwutlenek węgla i nadtlenek wodoru, dzięki czemu podczas deszczu powstają niewielkie ilości nadtlenku wodoru